Daar waren we weer.... Na een weekje offline te zijn geweest hebben jullie via de foto's vast al wel gemerkt dat we wifi hebben. We raken de dagen van wanneer we wat hebben gedaan kwijt, maar de highlight zullen we een beetje beschrijven. We zijn vorige week zondag of maandag naar ladysmith gereden. Dit was een dagtrip in de bus. Onderweghebben we een tussenstop gemaakt in Durban en aldaar gewandeld aan het strand. We zitten geregeld een lange dag in het busje. Gelukkig zijn de routes vaak erg mooi en verveelt dat nooit. Sophie speelt dan met Puck op de ds, tekent of kijkt wat rond. Vermoeid kwamen we aan in ladysmith, maar het verblijf maakte alles goed. Jeetje minna, wat een luxe huisje was dat. Iedere keer denken we dat het niet mooier kan, maar elke logde is iedere keer een big surprise. Sophie is dan de lange reis ook alweer meteen vergeten want overal waar we komen zijn dieren; honden katten paarden jonge geitjes... De volgende dag weer vroeg het busje in om ons op te maken voor een lange reis naar Lesotho. Deze rit was een van de vele hoogtepunten van de reis tot nog toe. Allereerst reden we de "golden gate route". Super mooie bergen met mooie kleuren. Onderweg stopten we in het dorpje clarence en hoorden we dat het sneeuwde in Lesotho en dat er dieren van de kou stierven. Wij handschoenen en mutsen inslaan en maar hopen dat het mee zou vallen, want tot nog toe was het weer droog, zonnig en fris. De beelden van de dorpjes in Lesotho (nooit bewust van geweest trouwens dat dit een apart land is waar ook geen apartheid heeft geheerst) zijn onbeschrijflijk. Zo indrukwekkend en bijzonder. De koning was jarig dus iedereen was vrij. Dit betekende dat er veel bedrijvigheid was. Van alles wat we zagen zouden we honderden foto's kunnen maken; herders die een wollen deken om zich heen hadden geslagen en hele dagen op hun groepje schapen of koeien pasten, ezels die overal voor worden ingezet, mensen die hun haren in lieten vlechten, overal zag je bonte was opgehangen tussen de huizen, lachende mensen in groepjes, voetballende mannen, winkels van golfplaten, oude auto's en overal sloopautos etc etc....we hebben daar een paar ballen uitgedeeld. Er liepen kinderen van ons weg. Duidelijk geen toeristen en witte mensen gewend, alhoewel...wij maken Sophie ook altijd duidelijk dat ze geen barbies oid aan moet nemen van mensen, dus die reactie is gewoon normaal :). Toen we in de hoofdstad de weg af sloegen werd de weg slecht en gingen we de bergen in. Dat was wel even spannend, niet vanwege de sneeuw, want die lag alleen hoog op de bergen, maar meer dat we geen idee hadden waar we terecht zouden komen. We gingen hoger en hoger de berg op en hadden iedere keer geen idee hoe ver het nog was. Toen we het resort in zicht kregen konden we opgelucht adem halen en genieten van het fantastische landschap! De eerste indruk van het resort was een beetje armetierig, maar het waren drie geweldige dagen! Alles wat daar georganiseerd werd aan excursies deed men in samenwerking met het dorp en dat maakte dat we we voor ons gevoel echt kennis hebben gemaakt met het land. We hebben pony gereden, jaja, villagetour gemaakt met een jongen uit het dorp en dan hoor je interessante dingen. Ons hart is weer veroverd door andere landen en culturen!!! Mieke heeft geld gegeven aan dit resort aangezien zij een development trust hebben opgericht waar vier mensen werken, oa een sociaal werker en een boer. Zij helpen mensen die hiv hebben aan hun medicatie, voedsel, ondersteunen wezen, stimuleren educatieprogrammas etc... Echt een heel mooi systeem. Trieste is dat 40% HIV besmet is. Er heerst veel armoede, grote werkloosheid maar de lodge zorgt voor veel werkgelegenheid. We bleven hier als enige plek 3 dagen en dat was eerlijk gezegd wel even heerlijk, een soort vakantietje in de reis, beetje uitrusten van alle vermoeienissen, want vermoeiend is het zeker. Vaak gaan we rond half zeven sochtends al weg en liggen we voor negen uur in bed. Wij krijgen onze uurtjes slaap dus wel alleen Sophie niet, ze heeft niet haar lippen vol koortsblaren, waarschijnlijk als gevolg van weinig slapen en felle zon. Want dat was er ook in Lesotho...snachts vroor het, overdag scheen de zon en was er een felblauwe lucht. Na Lesotho was er een langereisdag naar stuttenheim, een plek die we eigenlijk niet bij daglicht hebben gezien. De lodge was weer mooi, heel karakteristiek, ook wel weer een plek waar we langer hadden willen zijn. Lieve leuke hondjes voor Sophie om te knuffelen, vooral het hondje Sophie was voor haar heel leuk. Gisteren reden we weer verdere vanuit stuttenheim naar cape St. Francis waar we nu aan de wijn en borrelhapjes zitten...onderweg zijn we naar addo's elephant park geweest voor een twee uur durende game drive ( zoeken naar wild). Dat was echt weer fantastisch, we zagen een lynx, die zie je haast nooit, en een jakhals die normaal ook alleen snachts actief is. Ook een groep van wel 50 olifanten , ze staken de weg over achter en voor onze auto langs.... Zo gaaf! Voordat iedereen de hapjes voor mijn neus wegkaapt ga ik jullie ook verlaten...morgen vertrekken we deze kustplaats weer...( 12 graden trouwens, beetje koud hè) als t niet te hard waait gaan we walvissen spotten, duimen dus. We gaan de tuinroute doen, alhoewel het winter is en er dus veel mindere bloeit zal t weer een mooie route zijn....we gaan via knyshna en Oudshoorn richting Kaapstad waar we donderdag aankomen en in ieder geval kaap de goede hoop en robbeneiland op t programma staan. Zaterdag gaan wij richting het project waar we vrijwilligerswerk zullen doen. Misschien spreken we jullie tussendoor nog, als er ergens wifi is.... Kussies van ons